Od 28 marca do 8 kwietnia 2018 r. w kościele oo. Jezuitów w Poznaniu jest prezentowana Instalacja Wielkanocna Wojciecha Hildebrandta składająca się z 27 fotografii wielkoformatowych przedstawiających przydrożne i nagrobne pasyjki - wizerunki Chrystusa na krzyżu - przybierająca formę tradycyjnej wielkotygodniowej kurtyny zasłaniającej ołtarz.
Wydarzenie pod patronatem Galerii U Jezuitów i Okręgu Poznańskiego ZPAP.
Fotografie stawiają pytanie, tak istotne w czasie Wielkanocy: czym jest śmierć ? Przedstawiają najważniejszą ikonę chrześcijaństwa – Jezusa na krzyżu. Temat ten zawsze był wyzwaniem dla artystów – od perspektywicznych wizji Masaccia, poprzez horrory Grünewalda, świetlne spektakle Rembrandta i wielkie teatrum Rubensa, aż po kosmiczne skróty Salwadora Dali. W zdjęciach Wojciecha Hildebrandta można zobaczyć zwielokrotnioną postać Ukrzyżowanego,, wyłaniająca się z marności materii, popękanej połamanej, czasem rozsypującej się w pył, a kiedy indziej lśniącej złotem. Czasem zostało po niej tylko odbicie.
Instalacja jest owocem kilku lat fotograficznych poszukiwań autora, które zaprowadziły go m. in. do maleńkiego Lubomierza na Dolnym Śląsku, Sandomierza czy francuskiego miasteczka Loches w dolinie Loary. Zbierane przez lata, z wielu miejsc w całej Europie, wizerunki małe i duże, brzydkie i piękne, olśniewające i nieostre, majaczące w ciemności. Z katedralnego skarbca i cmentarnego śmietnika, otaczane kultem i porzucone. Dzieła sztuki i takie, gdzie rura od roweru jest ręką Jezusa. Zatrzymane w procesie zniszczenia, rozpadu, dezintegracji materii, aż do ostatecznego zniknienia.
Sprowadzone do jednego, dużego formatu, byśmy mogli stanąć przed Nim twarzą w Twarz. Wyczuwając Jego obecność nawet wtedy, gdy po wizerunku został tylko ślad. Wobec pytania o granicę, między życiem, a śmiercią, w wymiarze symbolu i materii jednocześnie...
fot. Jacek Wróbel SJ
Wydarzenie pod patronatem Galerii U Jezuitów i Okręgu Poznańskiego ZPAP.
Fotografie stawiają pytanie, tak istotne w czasie Wielkanocy: czym jest śmierć ? Przedstawiają najważniejszą ikonę chrześcijaństwa – Jezusa na krzyżu. Temat ten zawsze był wyzwaniem dla artystów – od perspektywicznych wizji Masaccia, poprzez horrory Grünewalda, świetlne spektakle Rembrandta i wielkie teatrum Rubensa, aż po kosmiczne skróty Salwadora Dali. W zdjęciach Wojciecha Hildebrandta można zobaczyć zwielokrotnioną postać Ukrzyżowanego,, wyłaniająca się z marności materii, popękanej połamanej, czasem rozsypującej się w pył, a kiedy indziej lśniącej złotem. Czasem zostało po niej tylko odbicie.
Instalacja jest owocem kilku lat fotograficznych poszukiwań autora, które zaprowadziły go m. in. do maleńkiego Lubomierza na Dolnym Śląsku, Sandomierza czy francuskiego miasteczka Loches w dolinie Loary. Zbierane przez lata, z wielu miejsc w całej Europie, wizerunki małe i duże, brzydkie i piękne, olśniewające i nieostre, majaczące w ciemności. Z katedralnego skarbca i cmentarnego śmietnika, otaczane kultem i porzucone. Dzieła sztuki i takie, gdzie rura od roweru jest ręką Jezusa. Zatrzymane w procesie zniszczenia, rozpadu, dezintegracji materii, aż do ostatecznego zniknienia.
Sprowadzone do jednego, dużego formatu, byśmy mogli stanąć przed Nim twarzą w Twarz. Wyczuwając Jego obecność nawet wtedy, gdy po wizerunku został tylko ślad. Wobec pytania o granicę, między życiem, a śmiercią, w wymiarze symbolu i materii jednocześnie...
fot. Jacek Wróbel SJ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.